Wat kan jij doen om een vluchteling te helpen?

Al maanden zie ik in het nieuws dagelijks hartverscheurende beelden van vluchtelingen op zee, maar dat jongetje op het strand was misschien wel het ergste beeld dat ik gezien heb. Je kunt het onmogelijk gemist hebben: het overleden jongetje in de vloedlijn, hooguit twee of drie jaar oud. De foto is afgrijselijk, maar de werkelijkheid is dat dit maar één jongetje is. Eén jongetje dat symbool staat voor tienduizenden kinderen, of misschien wel meer. Sommige overlijden, andere overleven een zeer traumatische tocht en zijn voor de rest van hun leven getekend. Een kind zou moeten spelen, niet op de vlucht zijn voor geweld, een tocht waarbij ze bovendien ook nog eens achterna worden gezeten alsof het losgeslagen dieren zijn.

Ik denk opeens aan een gesprekje met mijn eigen zoon van drie, een paar weken geleden. Hij zei laatst “Mama ik wil naar Afrika”. Ik vroeg hem waarom. “Daar kan ik leuk spelen.” Ik had geen idee waarom hij dat dacht, dus vroeg nog een keer waarom. “Nou daar hebben ze veel speelgoed.” Ik legde hem uit dat dat vaak niet zo is: “De meeste kinderen hebben in Afrika juist weinig speelgoed.” Hij keek ongelovig: “Oh waarom?” Tja hoe leg je dat nou uit in kindertaal: “Ze zijn daar arm, het is daar niet altijd zo leuk als jij denkt.” Hij had meteen een simpele oplossing: “Waarom komen ze dan niet hierheen?” Goede vraag dacht ik, maar ik zei: “Dat mag niet van sommige mensen.” Boos vroeg hij: “Van wie dan?” Ik legde hem in simpele taal iets uit over politiek, iets dat je eigenlijk niet kunt uitleggen. “Mama, dat zijn gemene mensen… Maar J en haar papa en mama zijn dat toch niet?” Hij vroeg naar vrienden van ons die hij eerder die dag had gezien, maar had het niet treffender kunnen vragen, want juist die vriendin is advocaat vreemdelingenrecht, iemand die vluchtelingen juist helpt. “Uh nee die zijn dat niet… De mama helpt die mensen om hierheen te komen.” Opeens straalde hij weer: “Oh dat is lief! … En de papa?” Die heeft een “gewone” baan, dus ik antwoordde: “Die doet iets anders.” Toen keek hij mee aan: “En jij dan?” Ik heb ook een gewone baan, dus ik zei: “Ik doe ook iets anders.” Goed, mama is dus geen superheld dacht hij en zei teleurgesteld: “Oh.”

Het is zo frustrerend om dit soort beelden te zien, terwijl je het gevoel hebt dat je niks kunt doen. Natuurlijk kunnen de meesten van ons niet naar Zuid Europa gaan en gaan helpen en zijn we geen vreemdelingenrechtadvocaat, maar er is wel degelijk iets wat jij kunt doen, ook als is het maar klein.

Er zijn hulporganisaties die vluchtelingen helpen op de Middellandse Zee of in de opvangkampen in Zuid Europa. Artsen Zonder Grenzen traint bijvoorbeeld vissers op de Middellandse Zee bij het redden van vluchtelingen, deze vissers komen dagelijks ellende tegen, doneren kan hier. Hulporganisaties Save the children, Unicef en Terre des hommes richten zich speciaal op kinderen en hun ouders, in oorlogsgebieden of op de zuidkusten van Europa. Vluchtelingenwerk helpt vluchtelingen juist hier in Nederland. Bij Vluchtelingenwerk kun je ook vrijwilligerswerk in jouw regio doen.

Er zijn allerlei acties opgestart om gebruikte spullen op te sturen. Een mooi initiatief is Because we carry, twee mama’s zamelen draagdoeken en draagzakken in, waarin ouders hun kleintjes kunnen dragen. Doneer Je Deken verzamelt behalve dekens ook kleding, schoenen, toiletspullen, lang houdbaar eten en andere praktische zaken, die je kunt inleveren in verschillende dorpen en steden in heel Nederland. Dit Amsterdamse stel zamelt via Facebook spullen in om naar Calais te brengen. De Hulpkaravaan naar Griekenland zamelt eveneens spullen in. Ik wil iets doen brengt mensen die iets willen doen in contact met projecten.

Zelf vind ik Bag to the future een heel mooi initiatief, ze zamelen rugzakjes voor kinderen in, met daarin speelgoed. De meeste kinderen in Nederland hebben meer dan genoeg speelgoed en kunnen wel wat missen. Je kunt het rugzakje samen met je kind vullen, de meeste kinderen delen graag. Het is een mooie manier om een ander kind blij te maken (ook veerkracht is belangrijk om te overleven!), maar ook om kinderen te leren hoe de wereld in elkaar zit en wat je daar zelf aan kunt bijdragen. Zoonlief was meteen enthousiast en heeft een rugzakje gevuld. Ik ben nog aan het nadenken of ik er wat handige spulletjes bij kan doen, ik ga in ieder geval een fles zonnebrand in een hoge factor erbij doen. Je kunt een rugzakje naar een aantal winkels brengen, maar ook via de post sturen naar Plantage / Bag to the future, Overtoom 8, 1054 HH Amsterdam.

Als je tijd en energie genoeg hebt kun je je aanmelden bij Ik ben een gastgezin voor een vluchteling, ook via Facebook en Twitter. Dat betekent niet dat er een gezin bij jullie in huis komt wonen, maar dat je ze helpt met praktische zaken, ze uitnodigt om eens mee te eten, wat leuks gaat doen. RTL Nieuws schreef er een artikel over. Het initiatief is ontstaan in Apeldoorn, maar inmiddels voor heel Nederland.

Bij Amnesty International kun je een oproep aan premier Rutte ondertekenen met het verzoek snel actie te ondernemen. Met de Facebook pagina We willen wèl helpen kun je politiek eveneens laten weten dat je het niet eens bent met het huidige beleid. Ook Facebook pagina Niet mijn land maakt een politiek statement, je kunt ze ook via Twitter volgen.