Waarom je jezelf opeens “mama” noemt en waarom dat nuttig is

Waarom is dat toch zo, dat je jezelf opeens “mama” noemt? Nou omdat het nuttig is!

Voordat je kinderen hebt klinkt het bizar: mensen die als ze tegen hun kind praten zichzelf “papa” of “mama” noemen. En dan ben je kersverse ouder en hoor je het jezelf opeens doen, ik praatte opeens steevast tegen mijn zoontje in de derde persoon. Ook al probeerde ik het niet te doen, het leek wel vanzelf te gaan. Geërgerd deed ik mijn beklag op Facebook: “Wat is dat voor iets geks, dat ik in de derde vorm over mezelf praat tegen mijn kind? ‘Mama komt er aan.’ Is dat om mezelf te helpen herinneren dat ik echt moeder ben van dat kleine mannetje? Of om hem het woord mama te leren? Of ben ik de enige met dit taalkundige defect?” Het “probleem” bleek herkenbaar: allerlei vrienden deelden de verbazing over hun eigen taalgebruik, maar anderen vertelden dat het wel degelijk een functie heeft.

Het gebruik van persoonlijke voornaamwoorden is ingewikkeld voor jonge kinderen. Zij snappen niet dat de persoonsvorm van perspectief wisselt en “ik” en “jij” telkens op iemand anders van toepassing zijn. Door in de derde persoon over jezelf te spreken (als papa of mama) en ook in de derde persoon over je kind te spreken (Pietje of Marie) leert je kind makkelijker de taal. Dat voel je als ouder kennelijk instinctief aan. Een vriendin stelde me gerust “Je hebt dus geen taalkundig defect, maar een geweldig moedergevoel!!”

Al zoekend op Google vond ik een oud berichtje uit NRC next waarin deze theorie wordt bevestigd door wetenschappers. Daarnaast vertellen wetenschappers dat ouders automatisch eenvoudiger formuleren, hoger praten en veel herhalen. De site Kinderneuropsychologie legt uit dat moeders tegen hun baby anders praten dan tegen andere mensen: de zinnen zijn kort en eenvoudig en ze articuleren de klinkers overduidelijk.

Goed, je praat dus in de derde vorm, met een heel hoog stemmetje en enorm simpel. Dat is goed voor je kind en het gaat automatisch. Hartstikke mooi van de natuur. Maar als ik met vrienden ben die geen kinderen hebben dan moet ik maar even goed opletten wat ik zeg 😉